Kiam nenio estas certa, ĉio eblas /Cuando nada es seguro, todo es posible

Mi jam diris ie en la blogo, ke mi estas profesie ontologia trejnisto. Plej multaj konversacioj, kiujn mi havas kun miaj klientoj, temas pri la necerteco. Tial mi dividas vin la jenan pripensadon.

Ofte oni legas la frazon "kiam nenio estas certa, ĉio eblas" en motivigaj bildoj en interreto aŭ en iu alia eldonaĵo. Sed kion la frazo celas?

Ĝi klare ne parolas pri absoluta ebleco, ĉar kiel homoj ni rekonas, ke ni havas limojn. Nia vivotempo eble estas la plej grava limo.

Ne, ĉi tiu frazo ne signifas tion. Laŭ mi, unue oni necesas distingi inter limo kaj limigo, vortojn, kiujn oni foje konfuzas.

Unuflanke ni havas limojn, kiuj rilatas al nia korpo. Oni ne povas kuri rapide kiel aŭto, nek flugi sen uzi flugmaŝinojn, nek rigardi rekte mikroorganismon aŭ malproksiman galaksion sen la uzo de mikroskopoj aŭ teleskopoj.

Tamen oni povas fari tion per ili, ĉar komunume ni venkis niajn limojn.

Aliaflanke, la limigoj rilatas al nia maniero vidi la mondon, al tio, kion oni kredas, ke oni povas aŭ ne povas fari, esprimi aŭ atingi. Limigoj havas tian subtilan karakteron, ili apartenas al konversacio. Persona aŭ komunuma konversacio.

Kiam oni inventis ĉarojn kaj poste aŭtojn, ni lernis kuri per aliaj kruroj. Kiam oni inventis aviadilojn kaj flugmaŝinojn, ni egaligis al la birdoj, ni akiris flugilojn.

Ĉi tio ne okazus, se ni konfuzus limon kun limigon.

Tial mi demandas al vi: Kio estas tiujn aferojn, kiujn vi pensas, ke vi estas limigita? Tion kion vi havas, ĉu ili estas limoj aŭ limigoj? Kiujn aferojn vi pensas, ke vi ne povas atingi?

Kaj jen la kredo je certeco ludas trukojn ĉe ni. Ni kutimiĝas kredi, ke ni povas fari nur tion, kion ni kapablas. Kaj ĝi ne estas sintaksa eraro aŭ paradokso. Ni alkutimiĝas vivi sub la ombro de tiu, kiu estas konata de ni; en la regno de tio, kio estas facila por ni. Entreprenemo postulas eliri el tiu ombro, elmeti nin al tio, kion ni ne scias. Ni povas rezigni la certeco, kiu verĵainigas al la mondo kaj bonvenigi la necertecon, kiu ebligas la mondon.

Kiujn projektojn ĉu vi volas atingi per via propra potenco?

Kiujn certecojn ĉu vi volas rezigni por realigi viajn revojn?

---

Ya conté en algún lugar del blog, que soy coach ontológico profesional. La mayor parte de las conversaciones que tengo con mis clientes rondan el tema de la seguridad. Por ello les comparto la siguiente reflexión.

Es habitual que leamos la frase "cuando nada es seguro, todo es posible" en imágenes motivacionales en internet o en alguno que otro merchandising. Pero, ¿a qué se refiere?

Claramente no habla de la posibilidad absoluta, ya que como seres humanos reconocemos que tenemos límites. Nuestro tiempo de vida es, tal vez, el límite más notorio.

No, no se refiere a eso. En mi opinión, hace falta primero distinguir entre límite y limitación, palabras que a veces confundimos.

Por un lado, tenemos los límites, que están relacionados con nuestra corporalidad. No podemos correr a la velocidad de un auto, o volar sin utilizar máquinas voladoras, o mirar directo a un microorganismo o a una galaxia lejana sin el uso de microscopios o telescopios.

Sin embargo, podemos hacer todo eso a través de ellos, porque como comunidad hemos vencido nuestras limitaciones.

Las limitaciones tienen que ver con la manera en que vemos el mundo, con lo que creemos que podemos o no hacer, decir, conseguir. Tienen esa sutil característica de pertenecer a una conversación. Una conversación personal o comunitaria.

Cuando inventamos los carros y posteriormente los automóviles, aprendimos a correr con otras piernas. Cuando inventamos los aviones y las máquinas de volar, alcanzamos a las aves, ganamos alas.

Esto no hubiese ocurrido si hubiéramos confundido límite con limitación.

Por eso te pregunto: ¿Cuáles son esas cosas en las que te sentís limitado o limitada? Lo que tienes, ¿son límites o limitaciones? ¿Qué cosas crees no poder?

Y aquí es donde la creencia en la seguridad nos juega una mala pasada. Nos acostumbramos a creer que podemos solamente aquello que de lo que somos capaces. Y no es un error de sintaxis o una paradoja. Nos acostumbramos a vivir en la sombra de lo conocido, en el terreno de lo que nos resulta fácil. Emprender requiere salir de esa sombra, exponerse a lo que no sabemos. Renunciar a la seguridad que hace al mundo probable para abrazar la incertidumbre que hace al mundo posible.

¿Qué proyectos estás dispuesto o dispuesta a transitar desde tu poder personal?

¿Qué seguridades estás dispuesto o dispuesta a abandonar para alcanzar tus sueños?